“Gebruik je coaching ook in je dagelijks leven?” Dat is de vraag die ik deze keer beantwoord.

Sommige vrienden verdenken er mij misschien van om van gesprekken stiekeme coachingssessies te maken 😊 Eerlijk antwoord : neen.

Het klopt wél dat een aantal coachingsvaardigheden deel zijn gaan uitmaken van wie ik ben, zowel privé als professioneel.

Een paar voorbeelden uit my daily life…
* Luisteren naar mensen… dat doe ik nu veel dieper. Ik kan meer focussen dan vroeger en meer “in the moment” zijn. En zo vallen bepaalde aarzelingen, korte en toch essentiële tussenzinnen of verschillende intonaties mij veel meer op dan vroeger.
En soms vraag ik er heel instinctief op door : je zegt dat…, ik hoor dat…, wat bedoel je met…, wat moet ik mij voorstellen bij…?

* Vragen stellen doe ik radicaal anders dan vroeger. Ik stel veel meer open vragen en dus veel minder gesloten. Dus niet: “Je moet je wel slecht gevoeld hebben op dat moment, niet?”. Wel: “Hoe voelde je je op dat moment?” Ik vind dat ik hierdoor meer respect toon voor de andere persoon, dat ik hem/haar minder beïnvloed en ik stel vast dat er veel rijkere, genuanceerdere en oprecht authentieke verhalen uit voorvloeien.

* Stapelvragen – meer dan 1 vraag tegelijkertijd stellen (“en ik wil daarnaast ook weten…”) – probeer ik resoluut te vermijden omdat ik nu weet dat onze hersenen voluit de voorkeur geven aan 1 enkele vraag per keer.
Het geeft mensen trouwens een mooie way out omdat ze ervoor kunnen kiezen de vervelendste vraag gewoonweg te negeren. Je ziet dit regelmatig in interviewprogramma’s.
Dus: stel 1 duidelijke vraag en wacht op het antwoord, het kan zoveel verschil maken.

* Het kleine en veel gebruikte woordje “maar” blijkt een verstorend effect te hebben op onze hersenen. In die zin dat alles wat voor dat woord werd gezegd plots minder wordt onthouden of minder waard is. Het is een trigger die ik vermijd door te gaan voor “tegelijkertijd”, “langs de andere kant”, …

* Een laatste voorbeeld is het model van Bateson dat ik al in een eerdere post schetste. Het is een model dat inzichten geeft over hoe wij leren en veranderen. Je kan het ook gebruiken om mensen beter en dieper te begrijpen. Als iemand mij vertelt dat hij een issue heeft ga ik nu veel natuurlijker vragen naar de contextfactoren, de gevoelens, mogelijke overtuigingen, … Zo krijg je een scherper totaalplaatje.

Kortom: mijn coachingstraject heeft mij veel geleerd over de wereld, over mensen en over mezelf. Het is een fantastische toolbox en state of mind die in mijn DNA is geslopen. En ik verzet mij daar niet tegen 😊