Alles is een verhaal. Dat zei een leidinggevende ooit tegen mij. Hij schreef er zelfs een boek over. En hij heeft gelijk: verhalen sturen ons leven.

We vertellen onszelf de ganse dag door verhalen – over wie we zijn, wat we van anderen vinden, van de wereld, … Soms verzinnen we die verhalen zelf, vaak nemen we ze over van anderen. Onbewuster dan we soms denken. Het is gewoon de manier waarop ons brein werkt. Bewustzijn is de eerste stap om meer grip te krijgen op dit proces.

Misschien kreeg je als kind het volgende te horen: “Wat ben je toch overgevoelig.” Zo’n uitspraak kan echt blijven kleven.

Maar wat als je dat verhaal herschrijft? Wat als je “overgevoelig” hertaalt naar een overtuiging genre “Ik luister naar de signalen van mijn lichaam, ik respecteer wat anderen voelen en ik denk na voor ik handel.”
Je kan een verhaal dus herkaderen zodat het beter weergeeft hoe jij iets ziet, voelt en beleeft. Ja, jij hebt het recht en de mogelijkheden om verhalen te (her)schrijven.

En herken je dit eventueel? Een vriend klaagt over zijn baas. Jij knikt instemmend: “Ja, het lijkt mij verschrikkelijk om voor die te werken.” Terwijl je je diep vanbinnen misschien afvraagt: welke rol speelt je vriend zelf, staat hij wel voldoende open voor verandering, wat zou hij eventueel anders kunnen doen dan vandaag?

Tijdens mijn teamcoachingsopleiding leerde ik dat we altijd op de foto staan, zelfs als we ervoor kiezen om niet voor de camera te gaan staan. Zwijgen kan evenveel impact hebben als praten.

Misschien is het mooiste cadeau dat we elkaar kunnen geven niet altijd 100% instemmen, maar wel coachende vragen stellen zoals… welke rol speel jij in dit verhaal, wat kan eventueel anders, …?

In een keynote die ik onlangs mocht bijwonen, werden “critical friends” heel waardevol genoemd.

Wat herken jij in deze verhalen?