💡 Luisteren… het is zo’n eenvoudig en veelgebruikt woord. En toch zijn we er niet altijd goed in. Want luisteren vergt focus en inspanning.

Luisteren is een sleutelvaardigheid in het coachingsvak. Ik heb het geleerd, met vallen en opstaan. Ik durf zeggen dat ik het nu kan. Ik heb mijn eigen ritueel ontwikkeld. Om te landen, afscheid te nemen van wat mij op dat moment nog bezighoudt en op te bouwen naar de sessie. Om in volle aandacht te kunnen luisteren naar het verhaal van de coachee, te kijken en te voelen wat er tussen ons gebeurt.

Ik teken altijd een denkbeeldige cocon rond ons. En focus mij volledig op wat daarbinnen gebeurt. Een heerlijke focus, op dat moment bestaat de rest van de wereld niet. Vorig jaar belde er tijdens een sessie een koerier om een pakje af te leveren. Sindsdien hang ik een bericht aan de deur om ons niet te storen tijdens een sessie. Want focus en luisteren zijn key.

Hoe komt het dan dat ik veel minder aandachtig en diep luister wanneer ik praat met collega’s of met vrienden? Let op, ik denk dat ik het veel beter doe dan vroeger. Coaching kruipt als het ware in je DNA.
Maar er zijn momenten waarop ik niet volledig aanwezig ben. Dat ik toch aan met multitasken ben, terwijl ik weet dat je dat nooit deftig kan doen. Dat ik tijdens een conversatie ben afgeleid door een ander gesprek dat op hetzelfde moment aan de gang is, door een vreemd geluid dat ik ergens hoor of door een sterke gedachte over een voorval of een mail die ik net gelezen heb.

Ik heb dus ook nog een weg te gaan om in mijn leven nóg beter te luisteren. En nog meer te beseffen dat mensen soms gewoon hun verhaal willen doen, zondermeer. Want ik schiet soms ongevraagd in de actiemodus en dan bied ik hulp of advies aan. Ik voel nu al veel sneller dan vroeger “Mmm, dit voelt niet goed aan. Is dit wel wat de andere nodig heeft?”
Maar toch… ik neem mij na zo’n momenten altijd voor om de volgende keer nog sneller te vragen waar de andere nood aan heeft. Aan gewoon luisteren, aan feedback of advies?

Ik weet ondertussen wat er in mij gebeurt als ik naar een emotioneel verhaal luister. Ik wil de pijn van de ander verlichten, soms wegmasseren. En soms ook die van mij. Waardoor ik een signaal geef aan het actiegericht deel van mijn brein: “Go for it Steve, fix it!”. Dit is niet de weg om te bewandelen, zeker niet zonder toestemming. Maar de reflex is niet volledig weg uit mijn systeem. Het is nochtans zo eenvoudig… “Wat heb je nu nodig?” of “Wat kan ik op dit moment voor jou betekenen?”.

Heerlijk om dit te kunnen neerschrijven. Mijn doel als ik dit zo lees… mijn open luistermodus in volle focus nog vaker toepassen buiten de coachingomgeving. Als mijn kleine bijdrage to make the world a better place. Een wereld waarin mensen zich écht gehoord voelen.

👉 Ik wil heel graag weten hoe dit bij binnenkomt, ik wil altijd leren en groeien